In de zomer van 2011 zijn er bij Caparis in het kader van het project Volop Werk een groot aantal WWB’ers vanuit verschillende gemeenten aan het werk geweest met behoud van uitkering. GrienLinks Tytsjerksteradiel heeft sterke twijfels bij dit project en heeft daarom schriftelijke vragen hierover gesteld.
De naam Volop werk doen! suggereert namelijk dat er volop werk is maar dat we het niet of nog niet gevonden hebben. Uit de Arbeidsmarktinformatie van het UWV van februari 2013 komt naar voren dat er in Friesland bijna 30.000 niet werkende werkzoekenden zijn. Daar tegenover staan 1400 geregistreerde vacatures.

Hoezo? Volop werk?

Op de site van Caparis staat dat het project erg succesvol geweest is: in 2011 zijn er ruim 100 deelnemers bij of via Caparis aan het werk geweest om zo werkervaring op te doen. Volgens Caparis vergroten  WWB-ers  daarmee hun kans op een baan bij een reguliere werkgever. GrienLinks vindt dat gezien het aantal vacatures in Friesland er niet gesproken kan worden van re-integratie en vergroten van kansen op de arbeidsmarkt.  Re-integratie betekent immers begeleiden naar werk en daar is voor de bijstandsgerechtigden weinig zicht op. 

Daarnaast zegt Caparis dat de pilot hen de mogelijkheid bood om het tekort aan mankracht op dat moment aan te vullen. Een tekort aan mankracht wordt opgevuld met bijstandsgerechtigden die dit werk verplicht doen met behoud van uitkering- dus voor 70% van het loon. De fractie van GrienLinks vindt dat hiermee verdringing overduidelijk is aangetoond Verdringing van Caparis medewerkers want de bijstandsgerechtigden  nemen hun plaats in. En verdringing op de reguliere markt want  de bijstandsgerechtigden doen werk waarvoor Caparis anders mensen zou moeten opleiden of inhuren.  Kort geleden haalde Caparis de kranten want dankzij 494 zogenaamde re-integratietrajecten wordt voor het eerst winst gemaakt. Caparis kan door WWB-ers in te zetten laag inzetten bij het binnen halen  van werk.  

Het lijkt in eerste instantie een win-win situatie : een gemeente kan door deelname aan dit project voldoen aan haar verplichting tot re-integratie en Caparis kan met de inzet van uitkeringsgerechtigden en door gemeenten betaalde trajecten haar bedrijfsresultaat opkrikken. Maar echte winst is er niet.

Door trajecten als Volop werk, doen! is er sprake van

· verdringing op de arbeidsmarkt

· re-integratietrajecten die niet naar werk leiden

· oneerlijke concurrentie

· het te werk stellen van mensen met een uitkering zonder dat daar een eerlijk arbeidsloon tegenover staat

· het niet vasthouden aan het minimumloon 

Het college vraagt bij de beantwoording van de vragen aandacht voor de spagaatpositie van Caparis. Caparis moet mensen van binnen naar buiten plaatsen en tegelijkertijd zorgen voor een positief bedrijfsresultaat. Omdat vaak de wat ‘betere’ mensen een reguliere arbeidsplaats kunnen bemachtigen moet Caparis deze vrijgekomen plekken vaak invullen door mensen in te huren. Dit werk wordt nu deels door WWB-ers gedaan.  Onze fractie is verbijsterd en vraagt zich af waar we zijn beland: gaat het bij de sociale werkvoorziening en re-integratie om mensen of om geld en bedrijfsresultaten? Wij willen aandacht vragen voor de positie van WWB-ers en mensen met een SW-indicatie.

want

Wat doet dit met mensen en hun motivatie? 

Wat doet dit met de arbeidsmarkt? 

Wat doet dit met Caparis? 

De inzet van bijstandsgerechtigden op arbeidsplaatsen bij Caparis is geen duurzame structurele oplossing.  Op korte termijn worden gaten gedicht maar we verliezen hierdoor arbeidsplaatsen en meer mensen moeten een beroep doen op de bijstand. Deze mensen hebben dan weer  recht op een re-integratietraject en komen zoals het nu lijkt weer bij Caparis terecht om daar verplicht te werken voor 70% van het eerdere loon.  Het is een vicieuze cirkel. 

De beantwoording van de vragen door het college (zie bijlage) heeft bij onze fractie nog meer vragen opgeroepen en wij hebben dan ook voorgesteld om in een raadsvergadering eens opiniërend over dit onderwerp te spreken. We zijn blij dat dit voorstel gesteund werd door een meerderheid van de raad.  

Aandachtspunten voor dit gesprek kunnen zijn:

Wat verstaan we onder re-integratie? 

Hoe gaan we in Tytsjerksteradiel om met uitkeringsgerechtigden?

Hoe gaan we in Tytsjerksteradiel om met mensen met een SW-indicatie? 

Hoe kunnen we vanuit vertrouwen mensen in beweging krijgen en motiveren?

Hoe gaan we in Tytsjerksteradiel om met de toenemende werkloosheid en de toenemende vraag naar re-integratie met een slinkend budget